joi, 4 martie 2010

Alb-negru



Sunt poza unui suflet.
Sunt o poza uitata intr-un album.
As fi vrut sa fiu o oglinda,
Sa te urmaresc mereu
As fi vrut sa invat sa fiu eu.

Sunt poza alb-negru a doi ochi verzi,
Sunt poza scorojita a unei ape limpezi.

Si de n-as fi stiut unde si cand,
M-as transforma si-n vant,
Sa-ti gasesc si ultima suflare

Dar n-am ramas decat o hartie fara stapan,
Ce adesea o vezi plangand,
Facand cruce unui mormant,
Si in sfarsit, n-am ramas decat,
Praf si-apoi pamant

Pentru S.





2 comentarii:

  1. WOW !!!


    Ţi-aş spune părerea mea despre poezia asta însă este PREA frumoasă încât am rămas fără cuvinte !!!




    FELICITĂRI !!!!!

    RăspundețiȘtergere
  2. aa, multumesc, nu ma asteptam sa iti placa asa de mult, eram pregatita pentru "asta nu e bine, ailalta nu se potriveste" etc. deci o sa scriu in continuare.
    daca nu mi-ai fi zis ca astepti sa scriu mai mult la prima postare m-as fi oprit, si-asa am contul asta facut de foarte mult timp da nu am scris de frica, acum am prins curaj! multam frumos!

    RăspundețiȘtergere